Sinds 2008 verdiep ik me in de werking van menselijke creativiteit, op het kruispunt van neuropsychologie, praktische methoden en persoonlijke ontwikkeling.  

Tijdens mijn werk aan participatieve kunstprojecten over de hele wereld viel me op hoe universeel creativiteit is. Ondanks de voortdurend veranderende context—van kleine plattelandsgemeenschappen in Centraal-Afrika en economisch achtergestelde groepen in India tot topwetenschappers in Europa en de VS—bleef de essentie van creativiteit onveranderd.  

Deze observatie inspireerde me tot verder onderzoek naar de wetenschappelijke kant van creatieve intelligentie. In samenwerking en dialoog met onderzoekers van diverse universiteiten ben ik hier verder ingedoken en vervolgens les gaan geven binnen verschillende bachelor- en masterprogramma’s. 

Ons onderwijssysteem ontbeert een systematische aanpak voor de ontwikkeling van creatieve intelligentie. Dit heeft impact op alle facetten van de samenleving: van het vermogen om perspectieven te wisselen en vooruit te durven kijken tot het navigeren in het onbekende en het zien van mogelijkheden in chaos. 

Creatieve intelligentie stimuleert samenwerkingen die leiden tot innovatieve en tot nu toe onvoorstelbare vergezichten.